గానమే ప్రాణమై మౌనమే ధ్యానమై
రాధ ఎన్నాళ్లుగా వేచెనో!
ఏ చల్లని గాలి మేనుతాకినా
ఏ పిల్లనగ్రోవి చేవిసోకినా,
గోపకిశోరుని గుసగుసలనుకొని -
మేనుపొంగ తిలకించునో!
ఆతడుకానరాక విలపించునో!!
ఈ కళ్లలో , ఈ గుండెల్లో
ఏనాటికైనా ఆనాటి బాధ
వెలలేని గురుతై నిలిచేనులే!
- Sravan (1943-2005) dt: 25-Jan-87
No comments:
Post a Comment